KALEM TUTANLARA

güneş salıverdi kendini
yalnızlığın kollarına
gece, sevdasız yavan okan abi
nasırlı yürekler kaldırımlarda

namus rotasını kaybettiğinde
onsekizimdeydim okan abi
sonbaharı solurken mezarlar
kalemler vuruldu, aymazlığımızla

ölümler üzerimize koşuyor
toprak kaleme gebe kalalı
manşetlerde intiharlar
düşlerin sonu mu geldi okan abi?

tutsak yüreklere
bir şiir okan abi
nazım tadında
yanan bedenler için...

insanlığın dört bir yanında
umutlar yeşermekte
düşlerini çalanlar; kabusları
ölüm tacirleri; ölümü
satın aldılar kalemlerden...