KIZKIRMIZI

                        Ayfer Tunç’a, belki her harfine

Med. Onlar geldi işte, yırttılar dudaklarımızı
Kadının bacaklarının arasındaydı deniz, boğuldum orada
Seni su’dan çıkarttılar, akşam kırmızıydı
Kırmızıydın kırmızıydık kızkırmızı
Geldim gittim öykülere, hikâye miydin yoksa
Nedensiz bir iklim gibi saklıydın
Düşmanlarımı öldürdüm, kan kan kan!
Koşuyordun, topladım taşlarımı kâğıtları makasları

Evveldi, otele sığındım, hiç çiçeğim yoktu
Balkonum doğumgünüm yüz görümlüğüm
Bir mayıslarda yürümüşlüğüm
Üzülmüşlüğüm vardı susuyordum susuyordun sus!

Ahşaba yağmur deyince
Deyince yağmur, ahşaba
Koştum düştüm kaldım ah! dizim dedim dirseğim

Huysuzdum serttim seninle ipince bir gelinciktim
Seni kiraza biraz, benzetecektim bunu yaz
Ağzımı diktim dudaklarımı damağımı kelimelerimi
Sabuna da dokundum. Yükseldi sular. Sanki cezir.