DERİN

alevlere bakardım ben eskiden
ben yüzümle eskiden yürürdüm öyle
bıçaklarla açılmış her gözün bir yarası
vardı bende ama nerde unuttum

insan yaşar ama hangi nedenle
yaşamak için sormamaktı bahane
yangın yeri göz göz caddelerde
vardı bende ama nerde unuttum

ismi neydi bilmedim karşılaştık kaç kere
ok yayına yerleşse kapılırdı dehşete
kız ölüme kaçacak mezar kadar bakire
bir ağacın dalında kestim yolunu beşte

dili ateş yalımı savrulurken yüzüme
cennet ile cehennem karışmış birbirine
düşünürken yutulmuş topluiğne kelime
hatırası sevgilim onu koydum yerine

fırtınalı yüzünde dudakları bir tekne
en çatlak yerlerinden inecektim kedere
adı deliye çıkmış cadılar denizinde
ateşten halkalar yaptı taptığım bileklere

unutmadım ki hatırlasam alevdendi
nefes i yanan benim alemde iki dünya mecusi
öptükçe fısıldayan bir dudak bıraktı bende
biliyorum yerini ama saklı derinde

Cevdet KARAL
Kitap-lık, Şubat 2006