TOPUĞU MENEKŞELİ KADIN

çitleri aştı kadın kır çiçekleri yıkadı bağrında
ölümün kıyısında yoksul duvarlara tırmanır yalnızlık
etimde uçurduğun kutsal güvercinleri
ormanlarında   boğdun anne ben hep tabutlara dokundum
masallara saklandım
bildiğim bütün ayetleri tutanaklarımda imzaladım
yorgun bağlarıma usta ipler doladım
dualar üfledim kırık camlara
topuğumda menekşeler suladım
ağaç meyvesini oyuklarında ezberlerdi
aşkınkışlasında pörsümüş leke ah bu yaşlı yürek
tarih inanır kıyımına çamurlu kovuk utanç
yanlış ülkelerden yanılmış kadınlar topladım geçitlerine
ovalarımda çizdiğim resimleri ceviz dolaplarımda gizledim
vahşi barınağım yollarına uzandım uzundum
sevgilim yalan yazgını bana bağışladın
kanatlarında böcek iliklerinde işçiydim