KENDİNE KONUŞMAK

İnsan zamanın mı içinden geçer
Kendi suretinin mi?
Salkımsöğütler, söyleyiniz...

Ey uzaklığı bulanık kadınların
Olsa olsa sizden yapılmıştır ayrılık...

Sebil kalp... Sessizlik bir daha arkada

Dönüp dönüp ardına bakanlar
Yol mu, ev mi?
İkisi de değil cahil bilgi, ikisi de değil...

Ben çekildikçe
Haklılığın ordusuyla geldin
İki ceset üzerinden konuşuyor şimdi aşk.

Törenden dönüyor çatısız evler.
Bütün bayrakları gömün toprağa...

Yedi gün yalnızlığını anlattı..
Sekizinci gün ben de gittim.

Herkese yetecek cümleleri vardı.
Sonra hayat--
Kendine konuşmayı deniyor şimdi.

Yıllar gözlerinden hiçbir şeyi eksiltmedi
Ben biraz daha yenildim.

Uykular da iyilik vermiyorsa
Vah o gündüzlerin haline
Vah sizi kabul edecek mezara...

Can tüter bacasından soğuk evlerin
Sesiniz ardınıza düşerse bir gün
Dönüp bir bakın.

Kalbin tahammülü yok şirke
Sitem sahipleri
Yalnız aşkı vardır aşkı olanın...

Sizden uzak, yenilmenin duygusu,
Her şeyi bilenler
Gövde çeker susmanın yükünü en çok...

Bir mağarayı beyaza boyayın durun
Önüme baktıkça söylemek istediğim.

Sizden hiç eksilmedim oteller
Bende konaklar bütün konuklarınız...

O siyah şarkılar külün dermanı.
Aşk artırmaz ölüm eksiltmez sizi
Işıkta yaşayanlar.

Benim sözlerim
Dünyadan eksiklerim...

(Kum, Ocak 2002)