Ay Yarası

düşer solgun akşam yalnızlığın
ertelenmiş yol hazırlığı ellerin kenetli
saklanır gözlerinin geceleri yüzüme
ün olur çığlıkların duyar mı hiç eller
batar içine güz dolarsın kalbime

anne resminde ağrılı kalır aklın
yaralı ay kentinde öksüz çocuk gibi
bükülür boynun uzaklığına yarının
dağlanmış kâlb yalnızlığıdır varlığın

sam vurur gülüşlerin
dolu gözlerin asılır ayrılıklarda
geçtiğin kapılar gökler gibi
adın okunur fırtınalarda
dökülmeden sağır olur aşk kalır dudaklarında

gün olur bebeği dillenir gözlerinin
hüzün dokusu işler ay yarası gecelere
saklanmadan yaşayamaz mısın günleri
paslanan dün ölüsü dolu kâlblerde