yürüsem suçlar mı kapılar

acıların avucuna bölünmüş yalnızlığın
yaprağın içtiği su sonbahar intiharından önce
tırnağını acıtıyor dalgaların bu hardal ıssızlık
merdivenin ucuna koy gülüşünü tekin değil bu güneş
nereye baksam saçların suçlar mı kapılar yürüsem

ömrümü sıkıştıran güzellik belleğinin nöbeti
kendinden yana olmayan elleri neresine sürer hayat
helal edilmiş yiğitlik haberindir
ölmüş hançer sözün tükrüğüne sazlık hüznü
kefenin lütfuna eyvallah ey korkunun bir kahve hakkı
türkülere sundum mendilini göz ucumda adresin

sokakları yoran telaşın ezildi bir otun tadına
gözlerin dağlara sürme sesine mühür turnalar
gurbetini kavaklarla taşırken mevsimlere sellerin rengi
çocukluğun çokşükürün ipiyle astı serinliğini
oysa sabahı kirpiğinden yıkayan sevincinin
çığlığıydı umuduma sonsuzca imdat