KORKULAR GAZELİ

Fal bilmez bu işleri, içimiz yanlış bir korkuyla yırtılır!..
İnleyen bir gök tadında, uçmanın nafile sevinciyim, kuşlar yırtılır!..
Ruhum gurbet odası, sözler esrik, taşlar yorgun, hayat tuhaf, yollar yırtılır!..
Kendimi çaksam fırtına, bir daha yansam çöl garip, köle yırtılır!..
Neyin tıkanıklığı bu yazgı, kendime katlanmışım, gecesi pusulanın yırtılır!..
Başım dönüyor kendimi öldürmekten, keder ezilmiyor, aklımız yırtılır!..
Yeter! Bu şehri terk etmek geliyor içimden, aramızdaki duvar yırtılır!..
Ay düşünür, ağaç bilir, gölgelerimiz bile yalnız, ışığı akşamların yırtılır!..
Şu zalimi kalbimden kazımalıyım, üşüyor mermer, sanki sular yırtılır!..
Ey saflığın yanık meleği, her yanım kanlı, şarap devrilir, sürgün yırtılır!..
Susmayan bir sıkıntıyım, toz kondurtmam buhar olan ne varsa, anılar yırtılır!..
Her şey hayâl olur, hiç uyumaz gövdem, anlamın seması yırtılır!..
Boynum eskimeyen bir gam vaktidir, kırılır sesimizdeki arzu, boşluk yırtılır!..
Bu gazel sarhoş bir yağmura benzer, kim nefesiyle kalmıştır, insan yırtılır!..

Islık, Sayı: 9