ÖZLEDİM

Savaşta annesini yitirmiş
Kolları yokluğu saran bir çocuk düşün,
İşte onun gibi özledim anneliğini.
Sense hep sustun, çoğaldı gülüşlerin
Sözlerini içine atan o çocuğu avutur gibi...

Eski bir deftere yazdıkların kaldı,
Tek başına anlamsız
Bir araya geldiklerinde anlam kazanan harfler bıraktın
Tüm şiirlerimi, şairliğimi alıp gittin,
Bense ağlayarak azalttım sevinçlerimi
Şimdi yazamıyorum,
Bu yazdıklarımsa yalan
Sadece susmak için yazıyorum.

Nerdesin?
Yürüdüğümüz o kısa yol bitti.
Gel,
Susma.Karanfil çiçekleri açacak
Gelirsen evrenimde, gelirsen
Eksik dizeleri tamamlanacak bu şiirin...

 OCAK / 2003