YOLLARIN SONU

Bir kitap gibi sonuna geldik
Yürüdüğümüz yolların.
Dönüşü olmayan bir noktada
Ne olacağımız bilinmez yarın.

Arkada kalan yollarda rüzgarın
Savurduğu sarı güz yapraklarıdır.
Acı tatlı günleriyle ne varsa bizden olan
Ömrün yaşanmış yıllarıdır.

Dallar böyle böyle çıplak kalır
Toprak beslemez gövdeyi.
Yaşlanmış gövde kuşa, kurda karşı
Koruyacak neyi?

Ki artık vakit ikindi sonrasıdır,
Gölgeler vurmuş da kanatlarınca yola.
Göz nafile seçmeye uğraşır ileriyi
ışıklar, mevsimler, renkler arkada.

Altın kanatlı umutların sevinci yitik
Güneş de kaçmada dağların ardına
Bir vakit ki bundan sonrası
Yaşamak değil, hayatı temaşa.

Bir kitap gibi sonuna geldik
Yürüdüğümüz yolların.
Bir noktada ki, üzgün, yorgun
sığınmışız avuntusuna hatıraların.