Yazılır Yalnızlığı Gecenin

bir şeyler bekliyorum
siyah kayışlı saatimden
toprağı büyütsün alınlarımızda tanış böcekleri
gümüşün rengine dönsün beyaz
bir duvarda
gölge yapan

mehtap

ne zaman yürüsem istasyon yolunda akşamla
sana rastlayacak gibi hazırlıyorum yüzümü
arabaları ve yolları uzakta bırakarak
gülümsüyorum ağaçlara benzemiş resimdeki sevincimle
sevincimle
seni kollarımda bir kurşun gibi taşıyarak
kayboluyorum kayboluyorum çiçeklerin arasında
göçebe toparklarına doğru,
uykusuz akketenlerin boyadığı topraklara doğru

sürgün

sonra sonra beklerim yağmur yağsın
pencereye vuran damlalarla
seni bile düşünmeden
derin ve uzak bir uykuya bırakırken ayaklarımı
doğduğum ve sürüp gittiğim sokağın taşlarına
taşlarına
yazılır yalnızlığı gecenin
bekçi düdüklerine karışır ayyüzlü sevdiğim
çok uzaktan rüzgarla gelen kedi seslerine