Unutulanlara Uzanış

Kimsesiz serinlik hapsindeyim,
Ay çiçeklerine uzanan ellerim
Islak çimen topluyor bugün.
Renksiz bakışlara küskün tebessümler ikram ediyorum
Üzerimde kırık özlemler kuşanmış bezgin bir gezginin umursamazlığı...
Nilüferler giyinmiş yosunlu bir suyun davetkarlığı gibi suskunluğum,
Düşünceme yerleşen çekingen bir sancının sabırsızlığı
Coskusunu yutan ırmağın yatağına kurak çatlaklar çiziyorum.
Şehrin her köşesine düşen kimsesiz yalnızlığım
Beton kokan sokaklardan ürküyorum.
İçimde beslediğim mavi özlemleri alıp
Kaçmak istiyorum gri işgalci renklerden...

Bütün bu arayışların sığınağında,
Kaçışlarımı bir kenara bırakıp susmak geliyor içimden.
Kayıplarımı anımsıyorum
Sonra durup avuçlarımda unutulanları okuyorum:
Kardelen rengi munzur yamaçlarında gezinmeyi,
Taze toprak kokusuna uzanmayı,
Şafağa yazılan ezgiler dinlemeyi
Beyaz dağda Kenger yemeyi,
Yaşlı bir annenin tarih yüzlü duruşunda ağıtlar okumayı...