Onyıl'dan

Ey sevgili
şiirimin bir yerinde sen
sonsuz tahammülsün
selamını aldım ağır sorgudaydım
hafifledi ağrılarım
sigaranı verediler ekmeğini
biliyorum büküldü boynun
kuzusu ayrılmış bir koyun gibi
dağıttın saçlarını yoldun
gecelerde iş tutmuş gibi düşlerin
hep kara hep korkunç hep koşmaca
yürüyor çocuklarımız yalnızlığa
öfkeni öğrendim gördüm düşümde
kapıları bir bir zincirleri bir bir
kat kokusu da sözcüklerime
şiirim bitmesin sensiz