Deli

Çay yitirdi demini
sayfalarsa beyazın yorgununda.
Sabahın ilk ışıklarıyla
saatler çalıyor başuçlarında.
Kimileri doğan günü kucaklıyor
belli ki mutsuz
memnun değil bazıları.
Gece işçilerinin sokakta
uykulu ayak izleri,
komşu kapıda,bir çocuğun
çağıran sesi,
gelen meme saati.
Uykusu kaçan ihtiyar
kabartıyor ocakta
telvesi bol kahvesini.

Şairse:
kağıtların dağınık yatağında
bir deli.
Öpüp okşuyor sözcükleri
elinde vefalı dost dediği kalemi.