EV ZAMANI

Ev Değirmen
Kara mizahtır evler, donuk bir tebessümdür
İronidir en azından saptamasından sonra
Karbon elementinden oluşur elmas
Bunu kömürle yetinirken öğrendim
Dönüşürmüş zangoç bir çan sesine
Ayakları sudanmış nilüferlerin

Evlerdir bir gündüzü test ettiğimiz gece
Lambalar birden bire sönmeseydi evlerde
Lambalar sönünce öğrendim karanlığı
Dokunmaktan uzakken sevgilinin tenine
Öğrendim ellerin büyük yalnızlığını

Evler öğretmenlerdir kara tahta önünde
Raylar olup trenleri taşımayı öğretir
Göğe kazak örmeyi kartal teleklerinden
Mermi yatağı namluyu, okun gerdiği yayı
Öğretir vücutlar delik deşikken

Evlerdir Eskimo'nun etine sinmiş kutup
Buzda ateş yakmanın anlamı ortadadır
Bu anlamı kızağımı yaktığımda öğrendim
Madem ki defineydi evimin ruhu
Madem ki define haritası da bendim

Üç beş ağaçlık ormandan oluşur evler
Herkes avcıdır biraz önce kendini avlar
Güvenilmez hafızaya not tutulur ve geyik
Ev denilen avcının tuttuğu notlardandır
En çok insan boynunu sever giyotin
Balta keskin bir zeka, ormanlar unutkandır

Kaç evden oluşmaz şehir, sormak isterken
Bir şehri yakmaya nereden başlanıyor
Aman tanrım, bunu bile öğrendim!
Sahte balkonlardan düşmesini ve
Büyük tuzağını küçük evlerin



Adam Sanat Dergisi Mart 2002 sayısı