Bir'in Çaresizliği

Gül kadrini bilir canım
dalları basan baharın
savrulur tepelerden
girer bağrına toprağın
başlayan aşk oyunudur
vuslat içre a canım

Kendi kendine kurulan
bir paylaşım sofrasıdır
ne bir eksik ne bir fazla
yaz boyu taşır yükünü
tüyden hafif karınca
türkü yağar gökmemeden
karnı doyar fillerin de

Gün ışıyınca bakıver
kıvranan bir kadındır
gözüne ilişen dünya
sunar ak göğüslerini
karşılık beklemeden
bu alışverişte ölüm
çürüyen bir yapraktır

Sustur susturabilirsen
ötüşü aşkçadır kuşun
gülün soluması da
set mi dinler çılgın su
deniz sesini duydukça
alnımdan damlayan ter
bu bedele karşılıktır

Elma düşer dalından
tufanlara bayrak açar
elmayı tutan dal
aşk mekan değiştirir
ölümün durağında
yeni bir oyun başlar
ben giderim kalan bizdir
bir'in çaresizliğini
anlatır kalabalıklar

Kum / Nisan 2002