ŞENAYİ

Sen de söndün; külün kaldı batıl
Teselli nurudur gayri söz... lamehale
Derken... telaşla boşaldı aydınlığın
Sükut elbiseni dürüp kalbimde

Bilirim; yokluk tükenmez çaredir
Nice kibirli ömrü şefkatle emzirir
Gitme!

Henüz küçüktün; bakıma muhtaç...
Lakin kırıldı... anlam madeninin incisi
Şüphe yok!.. lezzetine varıldığı vakit
Çekildi... körpe ümitlerin ipi...

Bilirim: hatıra... mürekkebidir aşkın
Ve upuzun bir hale içindedir yeraltın
Gitme!

Heyhat! Gün kapandı; döküldü ecza
Hercai atlı gibi... hem batın hem zahir...
Ey kalp! Kalenin övüncü beyhude
Değil mi ki tekrardadır bunca kir...
Kalma!