YARIM İMGE, GÜVENLİ GELGİT

dudaklarımda öperek kutsadığım
gümüş akıntısı gecenin içinden geçen
yorgun ama alkımlı gözleri
aşkın tükenmez ateşiyle dağlı
bir oylum köz dü yaprağın yer çekiminde
dökülsündü, döküldü külü

iki kaş arası çatılmış ay ışığına
çift yönlü depremler gelip çöktüğünde
benim o:
sınırsız heyecanını
düşlerin berrak suyunda deneyen

konukseverdir ya kelimeler hani açar kollarını
kıyıya güvenle ulaşmak için
en uygun zamanını bekler gelgitin
şafak sökünceye kadar da sürer düşü

ateşi harlanmış bu yarım imgeyi
benzersiz biçimde içime çizen gölge
başıma ağrılar getiren sözsel dağarcığım
uykusuz geceler armağan eden bana

ölümü yaklaştığında fil
bulur son nefesini vereceği kovuğu
ey baharın kollamasıyla alnımda göveren dal
artık bırak inme inmiş sözlerin peşini

son sözüm bu
tenhada soluklanmaya gidiyorum