UZAKLIKLAR İÇİN

Susar. Bir venüs heykelinin dizindeki çatlaktır susması.
Bir Lenin rozeti, susmanın yakasında,
Trabzon’da, Rus pazarında, yaşlı bir kadından   
alınmış bir gece vakti. Fotoğraftaki annesinin
yakışsın diye omuzlarının arkasına, dağlar yaratır  
duruşundan, henüz haritacıların keşfedemediği.

Ben kimi sevmişsem, uzaklarda…uzaklarda…

Susar. Mavi bir düşü parlatır, uykunuzdan fırlayan 
           bir bıçaktır susması.
Bir şarap şişesinden göğe karışan kurumuş sözcüklerin 
           tozu bakışlarından.
Yeni Karamürsel’in önünde, bir çocuğunüşüyen ellerinden 
alınmış yağmurlu bir akşamüzeri, sokaklarından yürümek  
yakışsın diye yarına, bir pikap iğnesiyle dokunur 
kalbinin surlarına, kompozitörlerin henüz besteleyemediği.

Ben neye uzanmışsam, uzaklarda…uzaklarda…
Susar. Yeni söndürülmüş bir izmaritten süzülen  
dumandır susması.   
Adı: Katlanmış bir kağıt mendil.  
Soyadı: Eskimiş bir adres defteri.
Mahlası: Yırtılmış bir güneş lekesi.
Adresi: Neresi?.. Neresi?..
Ulaşamaz hiçbir mektup.

Ben neye dokunmuşsam, yanılsama…yanılsama…
İyi ki sen varsın, dalların var, yaprakların var,  
yalnızlık ağacı, yalnızlık ağacı…

Sevmişsem…Sevmişsem…
Uzanmışsam… uzanmışsam…
        Adanmışsam…
             uzak
              la
              ra