YALIN YAPITA ANIT

(Yolun başında durduk
          yol boştu,
          koştuk,
          yolu bu koşu doldurdu)
          Cüneyt’e Hınnnk

(Alın, size sunuyorum
sunduğumu sanıyorum
yalınlığın andını)

Çıkmıştık adasına
dağ rüzgârının,
yaramıza yapraklar tıkamıştık

yalınlığı yalıtılmışlık
sanıyorduk, bir lâle yaprağı,
taş yalak, arı karnavalı

kederi yıldız yazısı
sanıyorduk, su dikeni,
kara kule, dokuz karga,

kuz köylüleri
atlarını nallıyordu geceleri
onunla

bazı şairlerin yüreği keder
doludur diyorduk, ve bu
doğrudur bütün şairlerin
yüreğinin kan dolu olduğu kadar

bazı direnişçilerin yüreği umut
doludur diyorduk, buna şaşmamalı
sarılalım sonra beni
burda gördüğünü unut

bazı balıkçıların yüreği fırtına
doludur diyorduk, bunu akılda tutmalı
başlarken batıktan
söz açan bir yazıya

yazıyı ada sanıyorduk,
alnı dağlanmış bir buzağı, uzayan çit
denizi düzenden ayıran

ustalığı bir kabuk gibi taşıyorduk alnımızda
yarayı kaşıdık, kargıyı yazdık
yarayı ve kargıyı anlamaya çalışmıştık

kargı anlaşılmaz fırlatılır,
kargı saplanır ve bu anlatılmaz

(alın, alın bu darmadağın armağanı
boşluğun bolluğuna karışalım
başlayalım…)

(Başka,11)