ŞİİRİN VAKTİNE MEZMUR

-boşlukta gezinen en eski ozan sesidir-

Bir şiir akarken damarlarında vaktin

ve sular uyurken yataklarında
ve rüzgâr geçerken ılgınlardan
biraz mezmur biraz mesih sesiyim
toprağın üstüne su gibi sızan
yaralı bir lirin sevda şarkısıyım
otlar kımıldanırken ovasında şafağın
ben yukarda parlak sabah yıldızıyım

bir şiir akarken damarlarında vaktin
Bir kadın çay koyarken gazocağına
bir çocuk ekmeğini banarken bala
bir asker soğuk gece nöbetinden
dönüp düş-kadınını alırken kucağına
ben yukarlarda dünya izleyicisiyim
ve sular kımıldanırken yataklarında
ve insanlar uyanırken yataklarında

bir şiir akarken damarlarında vaktin

Ve narin bir ağaç açarken dallarını şafağa
sabahın koyunlarına kaval sesiyim
ince keçi çıngırakları yayılırken ovaya
“ve rızıklar ve kısmetler dağıtılırken”
ve şiirler patlarken damarlarımda
ve sesimin kapaklarını açarken yüreğim
Hayat’ın dünyaya ilk fısıltısıyım

bir şiir akarken damarlarında vaktin

(Lefkoşa,20.11.1986)