ÇOCUKLUĞUM

Fevziye Abdullah’a saygılarımla

Kutudan evlerim kervansaraydı
Ve rengarenk kuşlar saçaklarında
Uçurtmam, deynekten atlarım vardı,
Ben at oynatırdım kaf dağlarında.

Döğüşken horozum en büyük dosttu,
Topaç dönderdiğim meydan en mesut dünya.
O zaman kağıdım; kalemim yoktu,
Sulara çizdiğim bir mavi rüya.

Bir damlacık kan: büyük zaferim,
Yaşıyor serçeyi vurduğum dalda
Devlerle yarışan kahraman bendim,
Çember çevirdiğim taşlı yollarda.