USULCA KİRLENDİ YÜREKLERİ

önce
kadınlar evden çıktılar
hevesleri boğuldu hırdavatların arasında
makinelere, mağazalara, bürolara koştular.
acelenin batağından çıkan arzuları
yarınların korkularıyla
pembe düşlü çiçekli fistanlarını
attılar üstlerinden
o kadınlar ki
akıllarını
mekanların ötesindeki bebelerinde
özlemlerini
kaybettiklerinde unuttular.
bir fabrikanın ürünü gibi
giyince desensiz koyu renk
dar etekli takım elbiseleri

usulca kirlendi yürekleri!

zaman boğuldu dişlilerin arasında
tan vaktinin horoz sesini
unuttu sabahları
bahar günlerinin
toprağa sarılan buğusunu
görmedi gözleri
unutuldu manzaraları görüntüleri
duymadı kulakları aşk fısıltılarını
şehvetin şiddetinde yok olunca sevgileri

usulca kirlendi yürekleri.

sevgileri boğuldu ihanetler arasında
“gözleri gözlerine kardeşçe değmeyen gözlerden”
yıkıldı gönülleri
istendi benlikleri
tehditlerle ve yalandan örülmüş ümitlerle
fikrin alayına hece
içki masasına meze oldu bedenleri
mor ışıklı mekanlarda
ihtirasın kırmızılığındaki eteklerden
dizkapaklarına vurunca öfkeleri

usulca kirlendi yürekleri.

yılları sevinçlerden uzak
ölü tuzaklarda kayboldu
korkularla ürkütülünce ümitleri
yitirdiler yüreklerindeki seçimleri
usulca kirlendi yürekleri