BAŞKA KIŞLARIN MÜSVEDDESİ

soğuktu...benim için değil
unutmuştum yönleri,
yürürken içinde yaşadığım gerçeğin
benim olduğunu bilmeden
yürüdüm

suların tedirgin yüzü,
alnıma yağan karın minesi anlaşılmazdı
hem izliyor hem izleniyordum
aklın içindeki oyundum

acının ve kırılganlığın kelebekleri için yaşıyordum
hüznün ve uzaklığın varlığı birdi
unuttuğum bir şey vardı yakalamaya çalıştığım...
arabalar akıyordu aklıma, plakaları...
renklerin yönümü kestiği...

boştu ellerim
ve karı boşlukla dolduruyordum
kaçarken yakalandığım yollar!..

üşümeyi unutmuş akşamlar tanıdım
yokluk yaşanabilir bir şeydi!..

tren yolları...
gitmek!.. bir kedinin en son istediği

sakınarak yaşıyordum hayatı
akıl bir diğerinin içinden geçebilendi...

yürüyordum...
yalnızlığın ihlaliydi yürümek
ah başkasına ihtiyaç duymayan yalnızlık
ne çok ağrı taşıdın

ve zaman
eriyen ellerimden kar toplayan fırtına
uzak sevgililere gittiğim... sesleri çoğaltan sim...

gecenin ve gündüzün bir olduğu düzlük!..
içime bağırdığım adın

uyku suydu
eşikte bir tenhaydım !...