KININDAN ÇIKARILDIĞINDA HAYAT

basmane otellerinde kaldı dünün
iliklerimi donduran azabı
ali rıza ertan hüseyin yurttaş
dostları andıkça
yakar gözlerimi hüznün
uzun menzilli kezzabı.

ne varsa bırak ardında
içini ısıran kederden yana
inançların kalmasın
mazinin altında
sağnak yağmurlara sor
loş odalara
içinden geçtiğin hikayelere
bağrına mıh gibi çakılan
yalnızlıklara sor
elbet varılır istendiğinde
haritası çizilmiş hayallere.

hangi kentin ıssızlığında çınlar sesin
hangi kentin karanlığında şimdi hilalsin
kız kulesinde bodrum kalesinde
mahpus gibi volta attığım
gençliğimin coğrafyasında
gordon boyunda mısın
hiçbir bedene ait değilsin
sanki hiçbir yere ait değil
lale devri kozasında mısın
gözleri bağlı durur hücresinde hislerin
filistine ambargo lübnana bomba
umurunda mı ya
göğü yırtan çığlık sesleri
çocukların çaresiz nefesleri
bir elinde ciğerinin parçası
yüreğinin yarısı diğerinde
karşıyakada patlar
muhabbetin kahkahası
dumadan kanar
içine bıraktığım
soru iminin yarası.

hamaylı misali taşırım seni
nabzımın vuruşu boyunca
bir kılıç gibi parlar
kınından çıkarıldığında hayat
ve acı külünü giyinir
yüreğinin yasına inat.