geceyarısıyazıları 1. şiir

geceyarısıyazıları
(anısız zamanlar) 1. şiir

anılarım yandı, yalnızca şiir kaldı aklımda

ayışığında sonbahar, kestane ağacı ve hüzün
balkona uzayan gölgesinde kahve içerdi annem,
uzak bir boşluktan seslenirdi -kötü düşler gördüm bu gün de çikma
evden
seni bekliyor kaos… şekilsiz, çekilmez tuhaf aşklar

hey! ayişiginda yontu gibi duran kadin, soguk yabanci
bu düşü burada yorumlamayalim, çünkü tanigi yok çocuklugumun

aldirmam ben buna zaman diye bir yer yok
yorgun ve uykusuzum üstelik kirli… gururlu yüzünde çok hüzünlü bir şey var
durmadan biriktirdigin ne ellerinde, yüzün taninmayacak durumda

bu hiç bitmeyecek demektir çocuklugun,
yitik bir zaman duygusudur bu
-kimse katlanmak zorunda degil bu saçmaliga
ben de artik öyle yapiyorum, düşlere kaptirmaktan korkmuyorum kendimi

sorma, bir yere gitmez bu gemi
işik taşir düşlerine, bu kâbustan çekip almak için seni
gece deniz durur irmaklar geçer
mavi atlar geçer üstünden
gece deniz ben ve atlar
durmadan şiir yazariz gecenin siyah yaratigina

sorma, ne gördüm o tenha ormanda
kirmizi beni tutar, ölüm çelenklerine benzer yüzüm