SENİ BEN HEP

Seni ben sabahları
-ilk ışıkla, ışıkla-
         (şakımadan çayır kuşu
         gerinmeden buğdaylar)
alıp alıp gitmedim mi
ötesine, ne varsa...

Seni ben akşamları
-son ışıkla, ışıkla-
          (dönmeden daha yüzünü
          en küskün günebakan-
sinmeden zaman bile)
koyup koyup gitmedim mi
ötesine, ne yoksa...

Seni ben geceleri
-ışıksız, hep ışıksız-
bin bulutlu Ay'dan bile
çipil gözlü yıldızdan
          (bürünüp de sesine
         orman içi uğultunun)
ummadım mı arsızca
çok  var diye sabaha...

Seni ben sabahları