beyaz sandal

beyaz yalnızlık sandalım;avucumda sessiz,
sürüklenirken yalnız bedevi verdi akkor.
kül dağılır bir solukta ömrüme aşksız,
uzun bekleyişim o şizof/rengi,bana sor.
uçurumun eşiğinde kabaran hüznümdür,
yüzümde fesleğen kokusu sır kapısında.
böylece dudaklarım sevişmenin gülüdür,
iki yüzü yosun tutan aynanın sırrında.
beyaz yalanı gör yüreğim;kırık taş plak,
döner durur karanfilin şüpheli bakışı.
ey.aşk günbatımı ömrüm dolunay çok parlak;
tekrar dinledim yaşlı şarkıyı ve alkışı.

ah...çürüyen yaralı bilincim ayna kırık,
bize kalan yitik eflatun;sözler çok kırık.