KIRLANGIÇOTU

                          Halûk Cengiz'e, yine...

Bu kadar uzaktan bakınca
Görünmüyor vadide akan nehir
Giden bahçeler: Kırmızı şarap, kuru üzüm ve inci

Yürürmüş meğer kırlangıçotu: İşte, gittin
Bitirmek istediğin gibi başladın kitabına
Kapısında ateşler yaktığın kaleye sığmadı şehrin

Uçarmışsın meğer
Toprağından itilmiş siyah güller gibi
Rengini değiştirerek

Demedim, bilirsin diye:
İçinde duruyor varacağın yer
Kordonun boyu kadardır menzil

Dedim belki, usulca:
İnce bir ip bağlanmıştı beline
Nereye düştüğün belli değil