yalnızlığın medeni hali

kesik yollardan
kan içerim ağrılarıma
her dönüşün kalibresi farklı
gerçeğin bir penceresinden
ütopyasız vuruluşun siren sesi
başkalarını uyandırırken
hiç uyutmamıştı bizi

aynı kaldırımlarda yürümemiştik
şiirime değdi elleri
binlerce yabancının
öpmediğim dudaklarının tuzunu
bastım yarama
im

taşınan komşumuzun
bıraktığı çiçeklerden
renk seçtim ayrılığa
saç diplerimde ağarttım
gölgesinde uzandıysam da
tutamadım dalını zamanın
giden vapurun ardından
gözlere doluşmuşuz
her yanımız kıymık
baltalanmış aşk

doğarken kundağımıza konulmuş
çiyansı taneleri yalnızlığın
göğsünde umudu lal
çıplak akşamlarına
tüller biçtim gelinliğimden

kimin arkasından baksam
yalnızlığın medeni hali boş

oteki-siz / ocak-subat 2004