KARARTMA

Paul Eluard’a

Küçük yıldız soneleri cama vurduğunda
ıslıklar edinirdim içimdeki coğrafyadan
ki bir yürek atımıydım ikindiye dair
düşerdim mağmur makûl taşlar arasında
hiç kimseler duymazdı bir zambaktı soluğum

Kabahati menfaatle kapıkomşuluğu olan
sonraları bir sıratla tanıştım yakamda erimiş kum
bütün gediklerini arıklamış da gelmiş
henüz on üçünde ah minicik bir kadın
iki büklüm darmadağın bir döşekti soluğum

Mekanları yurtları anlaşılmazlık ülkesi
kanlarıyla resim çizen övünçlükken daha dünya
eh şehir karartmaları da başka türlü yapılmazdı ya
gelenler vardı içlerinden içimde borazan taşıyanlar
bir yaz ertesi – derken ölü bulundu soluğum