ELLER

Masamda kıvranıyor bir şiirin iskeleti
Düş başlamıyor ki ağsın pencereden
Bahar göç çalışıyor yerleşikler yurdunda

Çerden çöpten edevat, kömürden iş yerleri
Gözleri yok çırakların ağarmayan şafağı görecek
Bir şey üretmiyor dumanı tütmeyen fabrika

Akmayan suyundan içtim yapılmamış çeşmenin
Yayınlanmamış gazetede kapışıldı vukuatım
Basıldık yok sevgiliyle öpüşürken
Kurulmamış partiden ihraç edildim

Kalabalıkta vuruldum, hiç gören olmadı
Ağzımda tadı ekilmemiş buğdaydan ekmeğin

Ve göz görüyor, ayaklar basıyor toprağa
El dokunuyor, ten hissediyor, oluk boşalıyor...