DEPREM GAZELİ

Tarihimin çöplüğünde eşinip oyalanır giderim;
Coğrafyanızı, kırık fayınızı ayağıma giyer giderim...

İnzivasına bozulduğum yobaz su kuşlarına şaşırıp
Ruhsalınızı, toplumsalınızı, epiğinizi, topuklar giderim.

Yedi ceddinizin ağıtını okutup Sultan Süleyman’a;
Dilekçenizin soğuk koridorlarından basar giderim.

Deprem korkusuyla çırpınırken soyunuz sopunuz;
Kanlı katil çıkarlarınıza güler, nanik yapar giderim.

Çorak avuçlarımla, kırık kollarımla umarsız,
Geleceğimi önüme katıp güder giderim.

Aşkım mecalsiz, düşüm yorumsuz, umudum dalsız;
Üstüne bir de deprem için gözyaşı, kan döker giderim.

Binyılınız sizin olsun, gözünüzü toprak doyursun;
İhsan edilen günlerin coşkusuyla ben, geçer giderim...