EVİN BÜYÜKLERİ...

               Suna Seyhan’a

Evin büyükleri
zaman içinde, birer birer,
çekip gittiler.
O dağdağalı acılar, kıyıya vuran
dalgalardı, silindiler.
Biz bize kalınca anladık ki
bu büyük bir aldatmaca.
Umarsız, ütülsek de gireceğiz kumara.
Kaçış yok, oynayacağız kaçınılmazı.
Evin büyükleri; konuktular sanki,
çoktan gittiler,
ortada kaldı unlar, elekler...

Kalan albümler dolusu fotoğrafı;
bilemiyoruz ne yapacağımızı.
Fotoğrafların yüzlerinden ziyade,
çevirip bakıyoruz çoğu kez arkalarına,
tarih ve not yoksa atılıyor fotoğraflar karanlığa...
Soralım, ama kime?
Bir bilen yok ki!
Ölülerimizin ortaya saçılmış tarihi,
büyük bölümüyle karanlıklara girdi.

Evin büyükleri;
şimdi,
okunmaz hiyeroglifler gibi...