LİMON SUÇ

kurşun askerler dökülüyor gözlerimden
tabula rasa; gök kanatıyor gri sözcüklerini
bir ses her zamankinden daha da derinden
ele veriyor içimdeki gizli gerçeğini

çoğalıyor ay iskeletleri viran bahçelerde
kanatılmamış bir toprak parçası olsun
mevsim sıcaklığından bir çarşaf ger de
dudaklarım ıslak denizlerinde boğulsun

ağaçlar yaşlı Akdeniz’i susuyor nedensiz
kekik bu dağların lirik eşkıyası
bir gün dağılacak sis çözülecek giz
taşınmayacak kuş boynunda bu çağ tasası

yalanla yıkanmış yüzleri örtüyor gece
sebil hüzünler sokakların kan kardeşi
çıngıraklı saat boynumdaki tek hece
yeri geldikçe örseliyor zamansız güneşi

ta Ceneviz’den bir güneş
ensemizde ekşiyen