ÜZENGİSİZ SEKİZ ŞİİR

devlet ve at

onlar koşmak için doğdu
bacaklarında kan ve su

aziz bonifacius’un çağrısı
bir facia üzgün başaklar arasında:
“memeden ayırın!
bize bebek değil süt gerek”

at ve aktar

işte senin çocuğun arion
et şarap ve kadın
ve aktar sana taşır
gözünde biriken suyu

at ve savaş

“o bir kahramandır” dese de eyüp
kazanmak onun hiç umurunda değil

at ve tanrı

bir şamanın kurban ettiği kır at
senin rahvanın olsun benim dilim

at ve sırat

mahzun bakış
bir köprü
rüzgârla ot arasında

ince çok ince

lir ve at

poseidon okyanusa dokun
dalgalar uzatsın
kuyruğunu aşka doğru
zeus ve iksion
kaybolan cinsiyet ve et
ettir.
kentaur çocuğum
şimdi seni hangi anne öpsün

keykavus ve at

atsız kaldım kravatsız
gör beni hakir
atı vermedin sırtımda don
beni at gördün zahir

at ve biat

boynundan servi uçar
göğsünde mihrap

bir söğüt dalı dokunmuş da sırtına
esrimiş bir venüs gibi
ıslak

boyun eğdi yakut rengeyiği