KIRKLANMIŞ HAYAT

Diş bilediğin her düşman bir dost kadar bilge
Kalbine sor istersen
Tıkanıp kaldığın yokuşlardan al yanıtı

Saatler on beş yıl öncesinden daha hızlı geçiyor
İbne ibre, sokulası akrep, don kişotsuz yelkovan

Hizaya sokulan bir karınca bölüğüydü ömrümüz
Yarısı çukurda kaldı masalların

Eksilmeyen bir yıldızlar kaldı
Hangisi el sallayıp gittiyse yedeği hemen dolu yerine

Bir hileydi ama
Tam da birinci giderken ayağının takılıp
kıç üstü oturması o cengâverin

İster ‘tavşan taktiği’ deyin buna
İster harcayın gitsin sıradakini

Kalbin mi karışık sadece
Bunca beton dökülüp üstüne
bir de fiyakalı ithafla süslenmişken geçmişin?

Belki en iyisi unutup susmak her şeyi
Kırklanmış hayata vardın mı vardın
Artık senden evliyası yok bu hikâyede

Bu hikâyede senden hergelesi de yok:
Zavallı saatler kime sevgili olduğunu bir bilse

Ah be kopilim, sırıta sırıta sırat’ı mı buldun tam