Yerdibi Günleri-2-

kazıdım hayat kitabının masalsı lettop çukurlarını
tatlı bir düş kara bir kâbus çoğalıyor rüyalarda
sarmaş dolaş çiçeklerle çirkef kol kola yalnızlıklar
ateşli ihtiraslar uyuşturucuyla söndürülüyor
kibirli ağlama vadisi oldu artık bu kelepir dünya

düzen rüzgârları vuruyor kamçısını kireçten atlara
şebnemdir ömür çoğaltır kendini yokluğun kıyısında
kasırgalar arasında bulut adacıkları yakılmış sayfalar
hatıra limanlarında geziniyor yaşayan ölü yüzler
keder karıştı suya feyz çığlıklar düşüyor sedaya

kölelerin gönüllü açlığıdır kanaatkârlık
yürüdüğüm hiçbir yolun sonunu bulamadım
burçları viran sabahlarda kırılır çiti lâlbahçenin
evsiz yalnızlıklara çarpar kuru kalabalıklar

kül birikir meclisinde ne çare ilk aşkların

omuriliğinden su aldıran hayat senet mi verdim acıya
yüzümün inzivasından dökülüyor kan ırmakları
aşkı bir koy ölümü son diye yorumluyor insan
şerare düştü kava parlıyor mirvari boşlukta
ben hep sıratgözlü mayi kadınları sevdim

nereye gömerler aşk için öleni ey divane derviş
hiçbir anlamı yok fallarda yıldız haritasının
kader alınyazısının ömre kardeşliğiymiş
vaktinde gittiğim her yere hep geç kaldım
açtım bu yüzden ömrümün bütün kilitlerini

unutmak sırça kapısıdır ihanet umutlarının
silinir aşikâr değerlerin nalân duyarsızlıkları
müsvedde ömürler ikliminde zehrâb olur aşk
ten çürür kavrulur toprak ölür zaman her nefeste
yine de yadigâr kalır hayata yezdani ağıtları

Bayram Balcı
Kavram Karmaşa Mayıs-Haziran 2002