Kırık Boşluk

bir acıdan başka bir avcıya savuruyor hayat bizi
bir ayrılıktan bir dğerine uçuyor kanatsızlığımız
her aşk bir şeyler (de) eskitiyor ömürden
ne giden farkına varıyor kırdığı dalın kanadının
ne kalan anlıyor zamanın sarkacında takılı kalanı
her aşk biterken kendini eskitiyor ömürden

kırılmış bir kalbin neresi kanar en çok
nedir ki acıyan bir aşkın tecrübesi solan bir gülden öte
nihavent bir şarkıdır candan kopan uyumsuz bir telek
elbet dalında kızarır kiraz ve yatağında sağılır acı
bilinmez yine de kaç kez kırılır bir kalp tek bir sözle
soğansız laleler gibi büyür hiçlik zamanın terkisinde

adını unutamadıklarımız unutuyor en çok bizi
zaman saati yutuyor tiz çığlıklarla geçiyor ömür
kimse umursamıyor dalından kopan yaprağın ağrısını
hayatı ve aşkı pusuluyor tutunamadığımız anlar
insanı aslında en çok hiçbir şey kırıyor

bense evvelden bir çelebiyim
aşkın terkisinde gezinen
intihar eden bir kedi gibi
boşluğa bıraktım kendimi

"iyi geliyor bana (da) boşlukta oturmak"

Bayram Balcı
E Dergisi Ekim 2000