Cennetsiz,mekansız ve mekansız
kim kesti dallarını bu ağacın
“elma” dendiğinde kimse çıkmıyor
artık,her meydanda fesat var
içimde bin lokma,bin hırka varken
sırtımda,bir gül hızla soğudu
hızla ısınırken dünya
iki melek kuşandım,iki / s i n’in arasında
kalakaldım,dargın mı barışık mı bellisiz
hangi / s i n’in en iyi adamıyım ben;
“elma”denince ilk çıkan meraklıher şeye ateş eden korkak!...
”elma”yı değil suyunu ısırmaktı umudum
bu yüzden yorgun payıma düşen elma ağaçları
bu yüzden cennetsiz / im
şimdi,mekansız
ve rahat
-çürü ey bedenim!...
