HANİ AŞKTA ÇOCUKTUM

Avlanan yorgundur
Aradığı yolda.
Çocuktum,
Acıkmıştım,
Yorgun düşmüştü gönlüm !
Ki avlandım.
Bir bir ellerimden kaydı
Oyuncaklarım.
Ve bir bir ezdi
Oyuncaklarımı,
Panzerleri ara sokakların.
Bakakaldık gidene gelene,
Çocuk gözlerimiz
Yüreklerine gömülerek.
İstanbul’u Galata’sından
Seyre dalacaktık,
Uğur böceğinden
Elbiseler giyince.
Fabrikaları işçilerin
Basamadı kumaşları!

Yeniay doğunca bir bana bak
Bir de dolunayda
Paramparça
Uğurböcekli elbiselerim.
Çocukluğumla sula
Her kurumuş kusurumu
Hani aşkta çocuktum
Acıkmıştım ya
Yorgun düşmüştü ya gönlüm.
Avlama
Tavlama beni
Aslanın ağzına düşen
Ceylanım şimdi.
Aşkta
Çocuğum
Açım
Yorgunum şimdi
Hani ya anla.

Rüzgar gülünü
Güneşime tak.
Boğulmaz sanma
Çocuk havuzunda
Çocukluğumuz
Doldurduğumuz kovanları
Gece ayıları çalmıştı
Hatırla
Ay tutulurken
Uykumuzda vızıldayamadan.
Tut oyuncaklarımızı
Sarıl bana
Sımsıkı ayrılmadan
Zaman Mars’tamı
Sorgulamadan
Ak içime içime
Bacaklarımı ayırmadan
Sıyır gül dikenlerini
Emsin suyumuzu.
Hani taze kalsın diye
Aspirin falan atmadan
İki kere iki dört
Yaşamı istiyorum
Basit , net ve iddialı.
Kefesinde sallanarak
Dönme dolapların
Kurumuş sünger
Bütün hücrelerimiz
Çekmeli
Tüm renkleri.
Trenle mi geleceksin bugün
Durma hiçbir istasyonda
Toplama kır çiçeklerini
Onlarla donattım zaten evimi.

31.08.2005