'De' de ölüm!

bu bir kitap;
masal desem değil,
roman desem, hiç değil...
bir günce belki, gerçek hayat!..
her sayfası aynı resim,
her sayfası aynı isim...
kapağı kara karton / kına baskı...
içi incecik parşömen...
bakışımı yakar çıplaklığı...


her okuyan
önemli dipnotlar düşürdü hayatına
koşarken sevdalar peşinde / unuttuğu!
zamanı küçülttü vuslat adına,
özlemi büyüttü yollar boyu...


kolay değil
bir kara sevdadır bu loo!..
tadarken,
kırmızı bir trenin tünelden geçişi gibi
korku dolar içimize...
olsa da iki ucu ışık küre,
biz tam ortasındayız gülüm!
anla işte!..


ne ses duyduk
sabaha dair / serçe ıslığı
ne de çiçek gördük rengini soyunan
güneşe karşı...
yontulduk durduk
kara kalemler gibi çarkında hayatın
siyah beyaz düşlerle beraber / uyku sonu...
talaşlarımız can çekişir yapraklar üstü,
cümlemizi söylerken noktadan önce...


sus be kara gözlüm!
ne diyecektin ki daha!...
beni sevdiğini söylemenin faslından gayrı!?


“güneydoğu zındanı”


demek
bu kitaptan
senin de haberin vardı looo!..
bari
konusunu anladın mı?


konusu yol üstüne,
et üstüne, can üstüne..
notlar tut sen de hayatına düşür
acılar üstüne...
özlemler, tüneller üstüne:
bir ucu "yüzüm" de!
bir ucu "yüzün!..."
"değmedi daha gözüne gözüm" de!


‘de’ de ölüm!...


artık sensiz gölgeler yürür izdüşümlerimde...
gerisi yalnızlık ve hüzün,
gerisi gece...
anlatması bekir yıldız'a kalmış
okuması bana.


"güneydoğu zındanı"m!
adın kazınmış kapağına...