KAMYON

bütün soğukluğuyla bir kış var bu gece
odamda. hangi şarkıyı dinlesem buz
tutuyorum. hangi kitabı ellesem üşüyor
satırlar. ansızın saklanıyorum perdenin
arkasına. alnımda saydam kum. serçenin
pencereme konmasıyla düşünüyorum:
yuvarlandıkça büyüyen bir kar topu gibi
yolların yükünü döndükçe toplayan
tekerleğin sesi mi, bir kamyona acı
çekerek durduran, yoksa yalnızca yükünü
değiştirmiş eski bir militanın onu sürerken
büründüğü sessizliği mi, adresini
sadece polisin bildiği?
sonra bıraksın diyorum kamyon,
acısını bekleyen kızın dudaklarına
en ağır yükünü günün
ya da kalbini
şoförün.



Edebiyat ve Eleştiri Dergisi Kasım-Aralık 2001 sayısı