Şiir akademisi logo
Şairler Şiirler menü Öyküler
Fakir Baykurt Öykü Yarışması - Sarıyer Belediyesi Fakir Baykurt Öykü Yarışması sonuçlandı - Tanpınar Şiir Yarışması’nda Sonuçlar Açıklandı - 9. Aşık Mahzuni Şerif Beste Yarışması başlıyor - Dicle Koğacıoğlu Makale Ödülü 2017 - Bornova Belediyesi Şiir Yarışması - GİO 2017 Roman Ödülü - Sunullah Arısoy 2017 Şiir Ödülü Hüseyin Atabaş’ın - Gençlerden Atatürk'e Mektup Yarışması - "Attila İlhan Edebiyat Ödülleri" başvuruları başladı -
Yazar: Şaban AKBABA
Öyküleri - Öykücünün Hayatı

GRİ GÖZ

I.
Herkes evinin bahçesindeki gülleri, çiçekleri,ağaçları anlatıyor. Benim adını söyleyebileceğim tek bitki söğüt… Hani allayıp pullayıp anlatabilirim de… Sayfalarca… Gerek görmüyorum. Söğüt işte…
 
Bahçe konusuna gelince… Çocukluğumun geçtiği toprak damlı evimizin çevresinde boşluklar vardı elbet. Bizim bahçemiz de böyle bir şeydi. Bir köşesinden başlayıp kış boyunca neredeyse bütün boşluklarını dolduracak kadar büyüyen küllüğüyle anılması gereken…
 
Hayvanların gözüne ve götüne bakarsınız ya; süt, yün, et ve gübre verecek diye… Etin,sütün, yünün ne işe yarayacağını bilirsiniz… Ama gübrenin?... Ha ha ha, bağa bahçeye, tarlaya falan verilecek değil mi; verim daha iyi olsun diye. Öyle yağma yok. Yağmur da yok. Gübre yakar. Daha doğrusu gübre yanar. Tarlaya atarsanız yakar, biz de atmayız zaten. Atamayız. Kış altı ay, soğuk sıfırın altında otuz… Neyle ısınacaksınız? Tezekle. Kurumuş hayvan gübresi...
 
Altı ay boyunca içerde beslediğiniz hayvanlarınızın yaş gübresini alt ay boyunca dışarı, yaz boyunca kurutulmuş olanını da içeri taşıyıp dururuz. Bizim en önemli iki kış işimizden biri bu. Diğeri de gübre yapsınlar diye hayvanlara yem taşımaktır. İçeri dışarı… Yem-gübre, gübre yem… Yem-gübre-tezek…ve kül!
 
Neredeyse her evin bahçesinde küçük bir tepe kadar büyüyen küllük bu işte! Yem içeri, gübre dışarı; tezek içeri, kül dışarı… Altı ay.
 
Çok iyi anımsıyorum evimizin bahçesindeki küllüğümüzü. Evimizin güvenliğini sağlayan köpekler pireleriyle birlikte burada yatardı. Yazın da tavuklar… Tıpkı köpekler gibi, serinlemek için külü eşeler, tozu damana katardı.
 
Kışın külün gri çamuru, yazın koyu gri tozuyla büyüdüm.
 
Tüm renkleri severim. Ama her şeyi gri görüyorum.
 
II.
Köyümün nüfusunun yüzde iki artan kısmının yüzde biri kentlerimizin küllüklerinde, mayası ve artı yüzde biri yine gerçek küllüklerde…
 
III.
İnsafsızlık öyküye yakışmaz: Aslanlar bile ekmekleri alıp kentlere gittikten sonra, elbette ki küllük sayısı biraz azalmış köyümde.
 
IV.             
Yine de köyümüm tümü küllük şimdi.Grisi küllenmiş iri gri göz


CHE SEVGİSİ'den


Şaban AKBABA

 
Şiirakademisi ticari amaç gütmediği için ürünlere telif hakkı ödemez. Ürünlerin telif hakkı yazarına aittir.
5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası uyarınca, ürünler site yönetiminden ve yazarından izinsiz kullanılamaz.  
Bebek Giyim - Toptan Oyuncak - web tasarım
Şiir Akademisi - Ana Sayfa