Darüşşafaka Cemiyeti ve Yapı Kredi Yayınları tarafından bu yıl 56.sı düzenlenen Sait Faik ödülü Aslı Erdoğan'ın
Doğan Hızlan başkanlığında, Hilmi Yavuz, Füsun Akatlı, Nursel Duruel, Jale Parla, Murat Gülsoy ve Beşir Özmen’den oluşan seçiciler kurulu bu yılki ödülün "Taş Bina ve Diğerleri" adlı yapıtıyla Aslı Erdoğan’a verilmesini kararlaştırdı. Karar oybirliğiyle alındı.
Kararın gerekçesinde, “Seçici kurul, 56. Sait Faik Hikâye Armağanı’nı, ‘çağımızın dilsiz tanıklığını mekânın, bedenin ve imgenin içinden dokuyarak evrensel insanlık acılarını seslendirmekte gösterdiği ustalık’ nedeniyle Taş Bina ve Diğerleri adlı kitabıyla Aslı Erdoğan’a vermeyi uygun görmüştür.” denildi.
Aslı Erdoğan ödülünü, 11 Mayıs Salı günü Yapı Kredi Kültür Merkezi Sermet Çifter Salonu’nda düzenlenecek törenle alacak.
Aslı ERDOĞAN (1967- )
İstanbul'da doğdu. Ortaöğrenimini Robert Lisesi'nde yükseköğrenimini Boğaziçi Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Bölümü'nde tamamladı. Aynı üniversitesi fizik bölümüne araştırma görevlisi oldu. Bir yıl Cenevre'de Avrupa Atom Fiziği Araştırma Laboratuvarı'nda, iki yıl Rio de Janeiro Üniversitesi'nde çalıştı. Yurda dönünce üniversitedeki görevinden ayrılarak kendini tümüyle yazmaya verdi. Radikal gazetesinde köşe yazarlığı yaptı.
1994'te ilk romanı Kabuk Adam ve 1996'da Mucizevi Mandarin adlı öukü kitabı yayımlandı. 1997'de Deutsche Welle'nin düzenlediği yarışmada "Tahta Kuşlar" adlı öyküsünü 800'den fazla öykü arasından birinci seçildi. Kitap dokuz dile çevrildi. Uluslararsı alanda adını duyurdu ve Lire Dergisi tarafından "geleceğin 50 yazarı" arasında gösterildi. "Hayatın Sessizliğinde" adlı şiirsel- düzyazı metni 2005 yılında Dünya Yayınlarınca düzenlenen yılın kitabı ödülünü kazandı.
Yapıtları:
Kabuk Adam 1994
Mucizevi Mandarin 1996
Kırmızı Pelerinli Kent 1998
Hayatın Sessizliğinde 2005
Bir Yolculuk Ne Zaman Biter 2000 (Gazete Yazıları)
Bir Delinin Güncesi 2006 (Denemeler - I)
Bir Kez Daha 2006 (Denemeler - II)
Ödülleri:
2005 Dünya Yayınları yılın kitabı ödülünü.
Sait Faik Öykü Ödülü’nün tarihçesi
Sait Faik’in vasiyeti üzerine annesi Makbule Hanım Kasım 1954’te hazırladığı vasiyetinde malvarlıkları ve yazarın eserlerinin telif haklarını Darüşşafaka’ya bırakır. Bu vasiyetnamenin bir maddesinde, her sene dönemin ileri gelen edebiyat ustalarından oluşacak jürinin, o sene içerisinde yazılmış en iyi hikâyeyi seçerek ona “Sait Faik ve Makbule Abasıyanık Hikâye Mükâfatı” vermesi istenir. Sait Faik Hikâye Armağanı, Makbule Hanım’ın 1964 yılındaki vefatından sonra Darüşşafaka Cemiyeti tarafından düzenli olarak verilmeye başlandı. 2003’ten beri, Sait Faik’in tüm eserlerini yayımlayan Yapı Kredi Yayınları’nın işbirliğiyle verilen Sait Faik Hikâye Armağanı, ülkemizin en uzun soluklu hikâye armağanı unvanını taşıyor.
Sait Faik Öykü Ödülü’nü Kazananlar
2010-Aslı Erdoğan, Taş Bina ve Diğerleri ile
2009-Feryal Tilmaç, Aradım Yaz Dediniz ile
2008-Behçet Çelik, Gün Ortasında Arzu ile
2007-Selma Fındıklı, İmbatta Karanfil Kokusu,
2006-Refik Algan, Saat Kulesi, Kısa Metinler ve Hikayeler
2005-Ayşe Sarısayın, Yorgun Anılar Zamanı
2004-Başar Başarır, Getirin O Günleri, Yakalım Bu Öyküleri
2003-Mehmet Günsür, İçeri Bakan Kim
2002-Yekta Kopan, Aşk Mutfağından Yalnızlık Tarifleri
2001-Murat Gülsoy, Bu Kitabı Çalın
2000-Faruk Duman, Av Dönüşleri
1999-Necati Tosuner, Güneş Giderken
1998-Erdal Öz, Sular Ne Güzelse ve Orhan Duru, Fırtına
1997-Ayşe Kulin, Foto Sabah Resimleri
1996-Cemil Kavukçu, Uzak Noktalara Doğru
1995-Mehmet Zaman Saçlıoğlu, Yaz Evi
1994-Osman Şahin, Selam Ateşleri
1993- Ödül verilmedi.
1992-Oya Baydar, Elvada Alyoşa
1991-Ayla Kutlu, Sen de Gitme Triyandafilis
1990-Nezihe Meriç, Bir Kara Derin Kuyu
1989-Demir Özlü, Stockholm Öyküleri
1988-Gülderen Bilgili, Bir Gece Yolculuğu ve Mahir Öztaş, Ay Gözetleme Komitesi
1987-Tomris Uyar, Yaza Yolculuk
1986-Feyza Hepçilingirler, Eski Bir Balerin
1985-Tarık Dursun K.Ona Sevdiğimi Söyle
1984-Pınar Kür, Akışı Olmayan Sular
1983-Nursel Duruel, Geyikler,Annem ve Almanya
1982- Ödül verilmedi
1981- Ödül verilmedi
1980-Tomris Uyar, Yürekte Bukağı
1979-Ferit Edgü, Bir Gemide
1978-Adnan Özyalçıner, Gözleri Bağlı Adam ve Selçuk Baran, Anaların Hakkı
1977-Necati Cumalı, Makedonya 1900
1976-Selim İleri, Dostlukların Son Günü
1975-Adalet Ağaoğlu, Yüksek Gerilim
1974-Fakir Baykurt, Can Parası
1973-Demirtaş Ceyhun, Çamasan
1972-Firuzan Selçuk, Parasız Yatılı Bekir Yıldız, Kaçakçı Şahan ve Bilge Karasu, Uzun Sürmüş Bir Günün Akşamı
1970-Zeyyat Selimoğlu, Direğin Tepesinde Bir Adam
1969-Orhan Kemal, Önce Ekmek ve Faik Baysal, Sancı Meydanı
1968-Muzaffer Buyrukçu, Kavga
1967-Tarık Dursun K., Yabanın Adamları
1966-Cengiz Yörük, Çölde Bir Deve
1965-Kamuran Şipal, Elbiseciler çarşısı ve Mahmut Özay, Yorgo
Makbule Abasıyanık'ın 1963'te ölümünden sonra Darüşşafaka Cemiyeti bir yönetmelik düzenleyerek 1964 yılından itibaren her yıl bu armağanı vermeyi sürdürmüştür.
1964-Adnan Özyalçıner, Sur ve Mehmet Seyda Başgöz Etme Zamanı]]
1963- Ödül verilmedi
1962- Ödül verilmedi
1961- Ödül verilmedi
1960- Ödül verilmedi
1959-Oktay Akbal, Berber Aynası
1958-Orhan Kemal, Kardeş Payı
1957-Necati Cumalı, Değişik Gözle
1956-Tahsin Yücel, Haney Yaşamalı
1955-Haldun Taner, On İkiye Bir Var ve Sabahattin Kudret Aksal, Gazoz Ağacı
Sait Faik ABASIYANIK (1906-1954)
23 Kasım 1906'da Adapazarı'nda doğdu. Asıl adı Mehmet Sait'tir. Tüccar Mehmet Faik Bey'in oğlu olan Sait Faik Varlıklı bir ailenin tek çocuğuydu. İlköğrenimini, Adapazarı'nda Rehber-i Terakki Okulu'nda tamamladı. Kurtuluş savaşı sonrası ailesiyle İstanbul'a yerleşti. Orta öğrenimine İstanbul Erkek Lisesi'nde başladı, son sınıf öğrencisi iken Bursa Lisesi’ne geçti, buradan mezun oldu. İki yıl İstanbul Üniversitesi,Edebiyat Fakültesi Türkoloji Bölümü'ne devam etti. Babasının isteği üzerine ekonomi öğrenimi için İsviçre’ye gitti. İsviçre'de kısa bir süre kaldıktan sonra edebiyat öğrenimi yapmak için Fransa’ya geçti. 3 yıl Fransa’da yaşadı. Fransa'da sürdürdüğü yaşam nedeniyle babası tarafından geri çağrıldı. Yurda dönüşte çocukluğundan beri tüccar olmasını isteyen babasının zorlamasıyla ticarete atıldı ancak başarılı olamadı. Bir süre Halıcıoğlu Ermeni Yetim Mektebi’nde Türkçe grup dersleri öğretmenliği, Haber Gazetesi'nin adliye muhabirliği yaptı. Babasının ölümünden sonra onun bıraktığı gelirle annesiyle Burgaz Adası'ndaki evinde yaşadı.Yaşamı, Şişli ile Burgaz Ada’daki köşkte geçti. Hikayeleriyle tanındı. 1953 yılında Amerika'daki Mark Twain derneğine onur üyesi seçildi. 1954 yılında İstanbul'da, şimdi müze olan Burgaz adasındaki evinde sirozdan öldü. Burgaz Ada’daki evi müze haline getirilen Sait Faik'in mal varlığı ölümünden sonra annesi tarafından Darüşşafaka Cemiyeti'ne bırakıldı ve yazar adına "Sait Faik Hikaye Ödülü"nü oluşturdu.
lk yazısı ‘Uçurtmalar’ Milliyet gazetesinde yayımlandı. 1934’ten sonra kendini tamamen öyküye verdi. Olayı temel alan geleneksel öykü kalıplarını yıkarak Türk öykücülüğünde yeni yollar açtı. Şiirsel bir anlatım, gerçeği çeşitli durumlarıyla görünür kılan bir gözlem ve izlenim gücüyle kendisinden sonraki öykücülere önderlik etti. Denizi, emekçileri, çocukları, yoksulları, işsizleri, balıkçıları yalın ve şiirsel bir dille anlatarak Türk edebiyatına yeni bir öykü anlayışı getirdi.
Yapıtları:
Öykü:
Semaver (1936, Remzi Kitabevi)
Sarnıç (1939, Çığır Kitabevi)
Şahmerdan (1940, Çığır Kitabevi)
Lüzumsuz Adam (1948, Varlık Yayınları)
Mahalle Kahvesi (1950, Varlık Yayınları)
Havada Bulut (1951, Varlık Yayınları)
Kumpanya (1951, Varlık Yayınları)
Havuz Başı (1952, Varlık Yayınları)
Son Kuşlar (1952, Varlık Yayınları)
Alemdağ'da Var Bir Yılan (1954, Varlık Yayınları)
Az Şekerli (1954, ö.s. Varlık Yayınları)
Röportaj-Öykü:
Tüneldeki Çocuk (1955, Varlık Yayınları)
Mahkeme Kapısı (1956, Varlık Yayınları)
Roman:
Medar-ı Maişet Motoru (2. baskısı Birtakım İnsanlar adıyla) (1944, Yokuş Kitabevi)
Kayıp Aranıyor (1953, Varlık Yayınları)
Şiir:
Şimdi Sevişme Vakti (1953, Yenilik Yayınları)
Diğer Yapıtları:
Balıkçının Ölümü-Yaşasın Edebiyat (1977, Bilgi Yayınevi)
Açık Hava Oteli (1980, Bilgi Yayınevi)
Müthiş Bir Tren (1981, Bilgi Yayınevi)
Sevgiliye Mektup (1987, Bilgi Yayınevi)
Çeviri:
Georges Simenon'dan Yaşamak Hırsı (1954, ö.s., İstanbul Yayınları)
