Sinan Oruçoğlu - ÇİRKİN AĞACI
sonra bir ağaç buldum
bunaldım ve bunaldım ve bir ağaç buldum
bir kadında dolaşmış gibi yoruldum
şarabın mantarı üzdü beni yaşamak ne kadar zor
uyudum sandıydım gece içimden geçmiş
benden ağır gölgemle doğruldum
yakındım toprağa toprağa yakındım
bu nasıl bir ağaç benden de çirkin
bu benim ellerim ne olacak bu benim
fotoğrafta uzun çıkıyor parmaklarım
insan ömründe kısa ne olacak
bunaldım ve bunaldım ve bir ağaç buldum
salıncakları biraz yüksek kurmuşlar
ayaklar yere değmiyor binenin boynu bükük
ömrümüz tehlikeli bir oyuncak
yağmur yağsa yağmur gibiyiz
göğe baksam yağmur yağacak
ne tuhaf
sonra bir ağaç buldum
ömrüme doğru büyüyen bir ağaç buldum
bizi getirip buraya bırakmışlar beni getirip
kışa girer gibi çirkin
her dalında bulanık bir ay büyüyor ağacımın
benim bu ellerim ne olacak
hiçbir şey ölmez her şey yaşar
ölümü söyleyen taşlar gibi
harfleri yan yana koyup
unutulur gibi deftere yazmışlar
(Kum, Şubat 2002)
| 
