Devrim Gök Şiirleri

[Devrim Gök]

ÖYLESİNE DEĞİL

Ne söylenebilir bir insan adına?
Öylesine kısa ve bir söze sığdırılamayacak kadar da uzunken ömrü.
Ne yazılabilir o küçük dünya için?
Sevinçleri mi ağır basar toplasak, hüzünleri mi?

Nerede başlayıp, nerede biter ömrü,
Yüksek duvarlar varken önünde?
Hem kimin adaleti bu?
Hem neye göre?

Nasıl yıkılır tüm hiçlik duvarları?
Öylesine hissiz ki kimileriniz..
İşte 'öylesine' bir sokak çocuğunun
Önünden geçerken bile bakmazlar suratına.
Ve 'öylesine' acıdım ki kimilerinize, kendi adıma..

Bilirim sizin huyunuz deÄŸil ama
Sizin yerinize ben,
Menekşeler koparıp hediye etmek isterdim,
Hala yaşayan tüm çocuklara.

Acıyla terbiye edilmekten bıkmışken insan soyu
Yaralarını saklamaktan yorulmuşken
Tam da ÅŸimdi,
Tam ÅŸu anda,
Büyük bir öfkeyle yıkmak istiyorum,
Tüm hiçlik duvarlarını.
Etik olan her ne varsa yalan!
Yırtıp atılmalı tüm ahlak yasaları.
Biliyorum çünkü suçlu kim.

Sineye çekmemeli bu defa olanları.
Zifiri karanlık olsa da,
Yürüyüp o dar sokaklarda
Kendi kaderini küçük dünya kendi yaratmalı.

Gökyüzü ikiye bölünmeli o vakit.
Ve bu defa payımıza hüzün yağmamalı.
Bu defa açlık ve sefalet uzak durmalı.

Yürüyorum daracık sokaklarda.
Her bir adımda kocaman caddelere dönüyor o dar sokaklar.
Her adımımda çoğalıyorum.
'Beraber yürüyecek birileri olduktan sonra umrumda değil' diyorum,
Yolların uzun olması.
Her bir adımda bulutlar umut biriktiriyor,
Gelecek güzel günler için.

Bu kez çıkıyorum saklandığım yerden.
Ve bu defa kabullenmiyorum payıma düşeni.

[emre gümüşdoğan]

HoÅŸ geldin Devrim.
Åžiirle...