 |
|
|---|
 |
 |
 |
|---|
|
|||
|---|---|---|---|
|
|
#1
09-01-2013, 02:37
|
|||
|
|||
MİNİ MİNİ BİR ŞİİR SOLMUŞTU WİNDOWS’UMA KONMUŞTU
İnternet kullanımı ile birlikte basılı yayınlar evlerimizin dekorunun bir parçasına, bir aksesuara dönüşüverdi birden.. Haliyle binlerce, milyonlarca yaratıyı sonsuz bir uykuya terk ettik kitap ve dergilerin solgun yaprakları arasında.. Kültür, sanat ve edebiyata ait belli ürünler popülerlik üzerinden ha bire döndürülüp durmakta internet ortamında.. İşte bu ortamada küçük ve eğlenceli bir uğraş buldum bu akşam kendime.. Henüz internet ortamına düşmemiş şiirleri burada paylaşmak.. Tabii ki bu kes kopyala yapıştırla olmuyor.. Azıcık emek gerektiriyor.. Kitaplığınızdan bir kitap veya dergiyi önünüze koyuyorsunuz ve hoşunuza giden bir şiirin herhangi bir dizesini google’a yazıyorsunuz (tırnak içinde yazarsanız daha kesin bilgi alırsınız) Bir bakıyorsunuz ki bu şiir henüz daha kötü yola düşmemiş
 Hemen bir word sayfası açıp şiiri bir güzel yazıp burada ilk defa paylaşıyorsunuz.. Böylece bir şiiri dile düşüren ilk kişi siz oluyoırsunuz.. “Şiiri dile düşürmek” şairin emeğine duyulan bir saygı olsa gerek.. Kayarcasına/Tuğrul Tanyol kadife aslan, yalnızlık uykusu kalbi ören bakır tellerden akan tortu kana benzeyen bir şey var avuç avuç içtiğin sudan fışkırıyor. Bu ter değil bu acının içinde gizli, derin ve yalnızca dokunduğun yerde açılan yarıktan usulca nasıl girerse parmak ve çekince kapanır hiç açılmamış gibi eski yalnızlığına dönen bir pencereden o evin içini anlayabilir miyiz? sudan yapılmış bir kılıç gibi keskin ağacı delen bakıştan doluyor, bir el kayayı kesiyor, bir çocuk ona bakıyor o bakışı ona ver ona ver adının ilk harfini kucakla onu, bağrına bas ah! her şey sararıyor, ömrüm! düşen yaprağın kokusunu duyuyor musun? Tuğrul Tanyol (Kitap-lık Dergisi Sayı:42 Temmuz-Ağustos 2000) 
|
|
#2
12-01-2013, 23:57
|
|||
|
|||
|
mor yakup/Kemal Yanar
(öpülmekten utandım.
utandım güzelliğinden rüylâlarımın.) , bu serkeş dutlukta yalnız ım, mor yakup.. çiçekleri eğri açan bitkiler gibiyim.. Dünya zehirmiş, zehirmiş. porselen kırığı göğsüme sokulup usulca.. oysa ben, hiçbirinin kokusunu bilmediği harflerden yapılmışım, mor yakup. O’nunla arama gir. selâmla uçurumun opal vahyini. beni terk et.. lâ desin gözlerimden çıkan iki şimşek, iki karanlık yıldız çarpması.. Dünyanın kuytusu beni yutsun.. yeter ki, gerilsin çarmıha ayrılığın lâin çiçekleri.. şarkımız aramızda kalsın. gündüzler bilmiyor, gecelerin dilleri kesilmiş yapraklarından. sökülmüş haritalarda suları ters akan nehirler beni affediyor, O affetmiyor, mor yakup üstümüz başımız kan, ilenç.. (öğrenemedim ki, yeryüzü güzelliğimi saklayacağım yer değilmiş.) Kemal Yanar (Özgür Edebiyat Dergisi Sayı:28 Temmuz-Ağustos 2011) Konu Muhammet Akyıldız tarafından (13-01-2013 Saat 00:11 ) değiştirilmiştir.
|
 |
| Seçenekler | |
| Stil | |
|
|
Normal
