 |
|
|---|
 |
 |
 |
|---|
|
|||
|---|---|---|---|
|
|
#1
26-06-2007, 13:17
|
|||
|
|||
...Edited by: enginakbaba
__________________
bir insan ömrünü neye vermeli? 
|
|
#3
30-06-2007, 18:37
|
|||
|
|||
|
kuş ölüsü
ben en çok seni ağladım kırlangıçlar konarken dualarıma dudaklarımla sevişti adın kanadım/Mavi <?:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com  fficeffice" />uyaklı şiirler okurken vardiyada işçiler kızıl güller taşırken bohçasında gökyüzü kuytularıma dökülen ırmaklarda nefesini aradım/Ateş erkendi yağmurdu kuşlar ölüydü kıpırtısız bir liman şehriydi ömrüm güneyde dağlar dibinde... kırlangıçlar geçerdi göğümden peşin dualarımda/Adın bir cümledir ömrüm dilimde devrilir anlatımı bozuk umutlarımın virgüller kendini sokan akrep ünlemi gözlerinde aradım/Nokta hürşehit (e.a) 2006
__________________
bir insan ömrünü neye vermeli?
|
|
#6
03-07-2007, 16:33
|
|||
|
|||
|
erken bir düş gördüm<?:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com
fficeffice" />ellerim çocuk koynunda güvercin gülüşleri ….ve sonra yağmur ergen bir kuş kondu dalıma kanadı kırık (-b-)aşka türküler söylüyordu …..ve sonra masum cebimde ıslak cumartesi yaşım yirmibir konuşsam adı kalırdı sevişsem: mavi!!! sustum hep ağladı yine de mavi, illede mavi yaşım: küskün bir pazar …..ve sonra kırlangıçlar nisan/2007
__________________
bir insan ömrünü neye vermeli?
|
|
#8
04-07-2007, 20:26
|
|||
|
|||
|
teşekkür ederim san.
__________________
bir insan ömrünü neye vermeli?
|
|
#9
07-07-2007, 20:46
|
|||
|
|||
|
...
e.aEdited by: enginakbaba
__________________
bir insan ömrünü neye vermeli?
|
|
#10
18-08-2007, 12:59
|
|||
|
|||
|
uzun süredir şiir yazamamanın ızdırabını yaşıyorum.kelimelerim bir birineırak ( kan ve barut kokusu)... imlerim, imgelerim inlemelerime dönüşüyor. karanlık, ışık sızdırmaz, bir odada tavan tahtalarını saymaya çalışan çocukluğum gibiyim.
sustukça büyüyor ağzımda karanlığım... döndüğüm her yan kıble oluyor.. başım, ah başım ne kadarda acemi kalıyor secdeye varmada... bu aklımın kibiri mi? belki de... yaralanmakistiyorum, dostlarımı kanattığım yerden. aha şuramda betimsiz bir sızı duymak, karanlığı dölleyip daha da yoğunlaştırmak... karanlığın içindeki aynalar gibi kendinden emin şu gözlerim ne kadarda yanılmışlar bunca zaman... onlar değil miydi gözlerine mil çekilmiş hak aşıkları yerine yaşını akıtan... karanlığın ortasındayım. son imgemi bir kadın çaldığından beri yarı canlı dolaşıyorum ölüler alemini... atalarımın ruhunun azabı ekleniyor ruhuma... kadınlar, bir hırsız gibi sessizce girerler karanlığımıza ve koynumuza. sonra da bize ait ne varsa alıp giderler... başka bir erkeğe sunmak için değildir çaldıkları. kendi azgın ruhlarının açlığını biraz olsun bastırabilmek için, dillerinin ve ellerinin uzuznluğu... lakin aldıkları, kendilerine kattıkları her erkek biraz daha doyumsuzlaştırır ve yalnızlaştırır onları... eski bir şubat bahçesinde çırıl çıplak seviştiğimiz bir kadının bacak arasında kalmış varım yoğum...yokluğumun hartucunda şiir biriktirme çabam ne olaki... ellerimi kanatıyor dokunmaya çalıştığım her dize... sınır boylarına çekilmiş dikenli teller gibi uzuyor şiirsizliğim... ah kadınlar... bizden çaldıkları ile kendilerine şiir biriktirme telaşındalar. ve şimdi onlar revaçtalar... engin akbabaEdited by: hür şehit
__________________
bir insan ömrünü neye vermeli?
|
 |
| Seçenekler | |
| Stil | |
|
|
Normal
