Sevdiğim(iz) Şiirler...

[Burcu Yalkın]

Laleler

Laleler de çok kışkırtıcıdır, kıştır burada.
Bak nasıl da beyaz her şey, nasıl sakin, nasıl kar altında
Huzuru öğrenirim, uzanarak kendi başıma sessizce
Nasıl uzanırsa ışık bu beyaz duvarlara, bu yatağa, bu ellere.
Kimse değilim ben; ilgim yok patlamalarla.
Adımı ve günlük giysilerimi teslim ettim hemşirelere
Ve geçmişimi anesteziciye ve bedenimi cerrahlara.

Dayadılar başımı yastıkla nevresime
İki beyaz göz kapağı arasında kapanmak istemeyen göz misali.
Aptal göz bebeği, her şeyi içine almak zorunda sanki.
Hemşireler gelip geçer, dert değil onlar,
Beyaz başlıklarıyla giderler karaya doğru uçan martılar misali,
Elleriyle bir şeyler yaparlar, birbirlerine benzerler,
O yüzden kaç tane olduklarını söylemek imkansız.

Onlar için bir çakıl taşıdır bedenim, üzerinden akarken
Suyun çakıla davrandığı gibi davranırlar, teskin ederler usulca.
Parlak iğneleriyle hissizleştirirler beni, uyuturlar.
Artık kaybettim kendimi, bezdim bagajlardan –
Marka deri çantam kara bir ilaç kutusu gibi,
Kocam ve çocuğum gülümser aile fotoğrafından;
Saplanır derime gülüşleri, gülümseyen küçük çengeller.

Bıraktım her şeyi, inatla adıma ve adresime iliştirilmiş
O otuz yaşındaki yük kayığını.
Pansuman yaparak temizlediler beni sevdiğim çağrışımlardan.
Yeşil plastik yastıklı tekerlekli yatakta korkmuş ve çıplak
İzledim çay takımımın, ketenli çekmecelerimin, kitaplarımın
Batarak kaybolduğunu, ve kafamın üzerine çıktı su.
Bir rahibeyim şimdi, bu denli arınmamıştım hiç.

Çiçek istememiştim, istediğim sadece
Ellerimi çevirerek uzanmak ve büsbütün boş olmak.
Ne özgürlüktür bu, bilemezsin ne özgürlüktür –
Öyle büyük ki huzur, afallatır seni,
Ve bir şey istemez, bir künye, birkaç ıvır zıvır.
Ölülerin vardıkları yerdir bu, nihayetinde; tasavvur ederim
Kapatırken ona ağızlarını, bir Komünyon hapı misali.

Laleler çok da kırmızılar öncelikle, incitirler beni.
Hediye kağıdı arasından bile işitirim onların soluklarını
Usulca, beyaz kundaklarının arasından, korkunç bir bebek gibi.
Kırmızılıkları konuşur yanıtlayan yaramla.
Hilekârdır onlar: beni batırdıkları halde, su üstünde yüzer gibiler,
Asabımı bozar onlar apansız dilleriyle ve renkleriyle,
Bir düzine kırmızı kurşun sonda boynumun etrafında.

Daha önce kimse izlemedi beni, şimdi izlenirim.
Döner laleler bana, ve ışığın günde bir kere yavaşça
Bollaştığı ve yavaşça azaldığı pencere ardımdadır,
Ve görürüm kendi kendimi, yassı, gülünç, güneşin gözüyle
Lalelerin gözleri arasında kesilmiş bir kağıt gölgesi gibiyim,
Ve yüzüm yok benim, kendi kendimi yok etmek istemiştim.
Hayat dolu laleler yer benim oksijenimi.

Onlar gelmeden önce yeterince dingindi hava,
Gelip giderek, her bir solukta, yaygarasızca.
Sonra doldurdu laleler havayı yüksek bir ses gibi.
Şimdi takılıp durur hava ve anaforda dönenir bir nehir misali
Takılıp durur ve anaforda dönenir pas kızılı batık bir motor gibi.
Kendini adamadan eğlenen ve dinlenen
Mutlu dikkatimi yoğunlaştırırım onlara.

Duvarlar da kendilerini ısıtır sanki.
Parmaklıklar ardına konmalı laleler tehlikeli hayvanlar misali;
Açılmışlar bazı dev Afrika kedilerinin ağzı gibi,
Ve farkındayım kalbimin: açılır ve kapanır
Kızıl goncalar kâsesinin bana duyduğu saf sevgiden.
Tattığım su sıcak ve tuzlu, deniz gibi,
Ve sıhhat gibi uzaktaki bir ülkeden gelir.

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

[Burcu Yalkın]

TAŞ PARÇALARI

XXXIV

Birini seviyorsan onu öldürme! demek kolay
Oysa her âşık önce kendine sonra yanındakine cellat.
Ve aşkta ölümün bir anlamı vardır, görklü kılınan
Bozulsun diye im
Her ateş önce yanını yoklar sevgilim.

Bundan böyle ne vakit bir yangından artakalan
İsle karışmış bir şair gölgesi görsen
Başıboş, duran, susan, içinden yanan:
Ya da bir kızkardeş, ağlayan kekliğine,
Uzak ve göğsünde klarnet sesiyle dolaşan.

Birhan Keskin Y’ol s.49

[Burcu Yalkın]

İHTİYAÇ

Bu akşam içimde
Tuhaf bir sıkıntı var
Dünyada sanki bir ben kalmışım.
Sanki herkes nerde keder varsa bırakmış
Ben nerde bulduysam toplamış almışım.
Önümde söğüt ağacı
Her zamanki haliyle, çaresiz
Havuzda su rahat
İnsanlar susmuş
Sessiz bir yağmur gibi başladı bende
Konuşmak ihtiyacı.

A.KADİR

[Burcu Yalkın]

DERİN IŞIĞIN GÖRÜNMEK İÇİN…

Derin ışığın görünmek için
Geceyle kırılmış ve çatlamış bir toprağa ihtiyacı var.
Karanlık bir odundan coşup yükselir alev.
Söze bile bir madde gerekir,
Her çeşit şarkının ötesinde durgun bir kıyı.

Senin yaşamak için ölümü aşman gerekecek,
En saf varoluş saçılmış bir kan’dır.

Yves Bonnefoy

Çeviri: Ahmet Soysal
Bütün Şiirlerinden Seçmeler s.24

[Burcu Yalkın]

Ayna

Gümüşüm ve dobrayım. En küçük bir önyargım yok.
Anında yutuyorum gördüğüm her şeyi,
Olduğu gibi, hoşlansam da, hoşlanmasam da ondan.
Zalim değilim, doğrucuyum yalnızca –
Dört köşeli gözüyüm küçük bir tanrının.
Düşünceye dalıyorum karşıdaki duvarda çoğu zaman.
Üzerinde benekler olan pembe bir duvar bu.
O kadar uzun süre baktım ki ona
yüreğimin bir parçası olduğunu düşünüyorum artık.
Titreyerek parıldıyor ama,
Yeniden, yeniden ayırıyor bizi yüzler ve karanlıklar.

Bir gölüm şimdi. Bana doğru eğiliyor bir kadın,
Derinliklerimi araştırıyor, keşfetmek için kendini.
O yalancılara dönüyor sonra, mumlara ya da aya
Sırtını görüyorum ve aynen yansıtıyorum onu.
Gözyaşlarıyla ve el sallayarak ödüllendiriyor beni.
Önemliyim ben onun için. Geliyor ve gidiyor.
Her sabah karanlıkta yer değiştiren onun yüzü.
İçimdeki genç bir kızı boğdu; gün be gün yaşlı bir kadın
Çıkıyor içimden ona doğru, ürkünç bir balık gibi.

Sylvia Plath
Çeviri: Gürkal Aylan

Suyu Geçiş s.49

[Burcu Yalkın]

Yalnızlık

Yalnızlık bir yağmur gibidir.
Denizden akşamlara yükselir;
uzak mı uzak ovalardan gelir,
ağar göğe, hep ordadır göklerin.
Ve düşer gökten üstüne şehrin.

Alaca saatlerde yağar geri,
nice ki sabaha döner bütün sokaklar;
nice ki göğdeler, bir şey bulamamış hiçbiri,
umutlar boşa çıkmış, üzgün ayrılırlar;
nice ki insanlar karşılıklı nefret içre kalırlar
yan yana bir yatakta yatarken:

akar yalnızlık ırmaklarla derken …


Rainer Maria Rilke

Çeviri: A. Turan Oflazoğlu
Seçilmiş şiirler& duino ağıtları s. 61

[Burcu Yalkın]

YIKINTILAR KUŞU

Yıkıntılar kuşu ayrılıyor ölümden,
Yuva kuruyor gri taşta güneşte,
Her acıyı, her belleği aşmış,
Bilmiyor yarın nedir sonsuzda.

Yves Bonnefoy

Çeviri: Ahmet Soysal
Bütün Şiirlerinden Seçmeler s.41

[Burcu Yalkın]

BA***286;LILIK


Kentin sokaklar***305;nda sevgilim var benim. Nereye gitti***287;i
***246;nemli de***287;il b***246;l***252;nm***252;***351; zaman***305;n i***231;inde. Art***305;k sevgilim de***287;il,
herkes onunla konu***351;abilir. Art***305;k an***305;msam***305;yor, ger***231;ekte kim
sevmi***351;ti onu?

Bak***305;***351;lar***305;n dile***287;inde benzerini ar***305;yor. Ba***287;l***305;l***305;***287;***305;m***305; y***252;r***252;yor
u***231;tan uca. Umudun resmini ***231;iziyor, sonra da hafif, uzakla***351;t***305;r***305;-
yor onu. Kendi istemese de a***287;***305;r bas***305;yor.

Mutlu bir bat***305;k gibi dibinde ya***351;***305;yorum onun. Yaln***305;zl***305;***287;***305;m
onun hazinesi, o bilmese de. At***305;l***305;m***305;n***305; ***231;evreleyen b***252;y***252;k
boylamda ***246;zg***252;rl***252;***287;***252;m i***231;ten i***231;e oyuyor onu.

Kentin sokaklar***305;nda sevgilim var benim. Nereye gitti***287;i
***246;nemli de***287;il b***246;l***252;nm***252;***351; zaman***305;n i***231;inde. Art***305;k sevgilim de***287;il,
herkes onunla konu***351;abilir. Art***305;k an***305;msam***305;yor, ger***231;ekte kim
sevmi***351;ti onu ve kim ayd***305;nlat***305;yor uzaktan, d***252;***351;mesin diye.

Ren***233; Char

***199;eviren: Samih Rifat
Se***231;me ***350;iirler s.24

[Burcu Yalkın]

PENCERE CAMI

Saf yağmurlar, beklenen kadınlar,
Başkaldıran kişinin yüzüdür
O sildiğiniz yüz,
Acılara adanmış camdan yapılma;
Ötekiyse, mutlu kişinin camı,
Titrer odun ateşinin önünde.
Seviyorum sizi ikiz gizler,
Dokunuyorum ikinize de;
Hem hafifim, hem ağrılar içinde

René Char

Çeviren: Samih Rifat
Seçme Şiirler s.34

[Burcu Yalkın]

KENT

Sizi gördüm denizin evinde. Akşamüstleri gibi
güzeldiniz. Bir balık su değiştiriyordu. Yeni yeni bunalım
duvarları çıkıyorduk her gün. Sıkıntımıza giriyordu adın.
Büyüttükçe: artıyordunuz.

-Gökyüzü duyuluyor, dedim.

Baskının sessiz ülkesine vardım

Seni yürüyorum.

İlhan Berk

Bir Yeryüzü Tanığı s.29